حرف‌هایی هست برای «گفتن»،
که اگر گوشی نبود، نمی‌گوییم.
و حرف‌هایی هست برای «نگفتن»؛
حرف‌هایی که هرگز سر به «ابتذالِ گفتن» فرود نمی‌آرند.
حرف‌هایی شگفت، زیبا و اهورایی همین‌هایند،
و سرمایه ماورایی هر کسی حرف‌هایی است که برای نگفتن دارد،
کلماتی که پاره‌های «بودنِ» آدمی‌اند...
و گفته نمی شوند مگر آنکه مخاطب خویش را بیابند.
نظرات شما عزیزان:
خبرنامه وب سایت:
آمار
وب سایت:
نویسنده : مهران قیصری
تاریخ : پنج شنبه 21 آذر 1392